lacan, analiz edilebilir olan her ilişkinin daima üçlü bir ilişkide kayıtlı olduğunu söyler. iki özne arasında libidinal olarak gerçekleştirilen şey için bir aracı gerekir. bu da ödipal dönemle alakalıdır, anne, baba ve çocuk üçlemi. yani anne ve çocuk arasındaki otoriter yasa. yoksa durum imgesel olarak kalır ancak analiz edilebilir olan simgeseldir. kısacası bu üçüncü gereklidir. yasa/baba bu yüzden önemlidir, laing tabiriyle taşlaşmamak, yutulmamak için. daha açıkça nevrotik olmak ancak psikotik olmamak için. ancak buraya üçüncü olarak yasa gibi suçluluk da girebilir. imgesel ilişki ile simgesel ilişki arasında, suçluluğa atfedilen mesafenin tamamı vardır. bu nedenle deneyim bize suçluluğun kaygıya tercih edildiğini gösterir. çünkü kaygı imgesel ilişkide ortaya çıkar. iki özne vardır, simgesel ilişkide ise bir üçüncü gerekir.
aşkta, anne-çocuk arasında, ikili ilişkilerde, hatta doğa ile insan arasında, anne ile meme arasında... her zaman yasaya, üçüncüye ihtiyaç var. bu büyük başka; kültür olabilir, bir devlet olabilir, otorite figürü, baba olabilir ancak olmak zorundadır. eşcinsel ilişkilerde de bu vardır, birisi yasadır, öteki annedir.
