"fakat insanlar nedense daha ziyade ne durumda bulacaklarını tahmin ettikleri şeyleri araştırmayı tercih ediyorlar. dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır."
diyor sabahattin ali.
ya da sahnedeki " kötü bir son, sonsuz bir umutsuzluktan iyidir" sözü gibi.
bazen de günlük hayatta karşımıza; "aynı dizileri izliyorum, aynı insanları seviyorum, aynı ilişkiler içinde buluyorum, aynı şeyleri yaşıyorum". şeklinde çıktığı gibi
hepsi için bambaşka yorumlar yapmak mümkün olsa da ortak bir noktaları var gibi;
ölüm ve tekrar.
ihtimal ve umutsuzluk.
bilinen ve bilinmeyen.
yaşam ve ölüm.
ölüm hep bilinmeyen bir yerden, kaygısı da pek tabii buna ilişkin. ancak ölüm bir sonsa eğer ve ölüm olduğunda artık bir dönüş yoksa o zaman yaşam daha bilinmez değil midir? sonsuz ihtimaller zincirinde seçimler yapma "özgürlüğü" varken, neden ölüm kaygısı ve sonlulukla bu yeni şeylere adım atmaz ve hep bildiğimiz yerlere döneriz? neden kötü bir sonu, ihtimaller dolu umutsuzluğa/umuda tercih ederiz? neden ejderha olduğunu bildiğimiz halde hep ejderhayı araştırmayı kahramanlık sayarız? neden yeni bir eylem yerine aynı diziyi onlarca kez izleriz? kaygı, umutsuzluk, yorgunluk, tahammülsüzlük, tekrar arzusu... adı ne olursa olsun ölümü seçmek böyle bir şey. yaşarken ölü gibi yaşamak böyle bir şey.
elbette psikanalitik açıdan baktığımızda geçmiş ilişki örüntülerini sürdürmek ve eksik olanı doldurma çabası her zaman var. bu yüzden hep tanıdık olana çekilir ve tekrar ederiz; iyileştirme amacı ile ya da açıkçası "iyileştirmeme" arzusu ile.
#lacan'ın dediği gibi; hasta, hatırladığı için iyileş(e)mez. hatırladığı ve o hep aynı tekrara dönme arzusu nedeniyle iyileşemez. kötü bir sonu tercih ettiği ve öldüğü için iyileşemez, ejderha korkutucu da olsa daha bilindik olduğu için iyileşemez, ilişki örüntüsünü hatırladığı için ve hatrına dönmek istediği için iyileşemez. ve hasta, filmde kötü bir sonun karşılığı intihar yani gerçek bir ölüm olduğu gibi gerçekte de kötü bir sonun iyi olduğu yanılgısına düşerek tekrarlarıyla ölümü seçer.
