çorap'ı kucağıma alıp hunharca öpüp sarıldığımda mayışıp iyice kendini bana bırakıyor... uyuyor, rahatlıyor. bazen de bu ona bunaltıcı geliyor ve kaçıp gidiyor kollarımdan. yani ne isterse onu yapıyor, kalmak isterse kalıyor, bırakmak isterse ayrışıyor... olduğu gibi davranıyor, ona iyi gelen neyse öyle yaşıyor. taktik uygulamasına gerek kalmıyor, sonrasında sevilmem kaygısı gütmüyor, beni mutlu etmek için arzusundan vazgeçmiyor. bazen bu nedenle kedi olmak istiyorum... böyle davranmayı seçmek yerine kedi olmayı istemek de, yani durumun imkansızlığını alttan alta belirtmek de benimle ilişkili; özgürlüğün bunaltıcılığından. tabii burada özgürlükten kasıt varoluşsal anlamda bir özgürlük yani seçim ihtimali, sonucu ve onun sorumluluğu. yaşadığım ve hayıflandığım hayatı seçiyor olmanın bunaltıcılığı ve arzunun zıttını seçiyor olduğunu biliyor olmanın getirdiği kaygı. ya da bilmiyor olmanın kaygısı. kim bilir...