"boşluk: boşluğu zehirle yenme çabası. zulümle zehirlenme. körü körüne tapınarak zehirlenme. kendini suyun içine batırma çabası... herhangi bir çalışma düzeninde, küçük aptal bir düşkünlükte, tüm anlamların karışması; yaygın bir ölçüsüzlük sonucu ortaya çıkan hastalık'' Nietzsche
boşluk ve eksiklik...
insanı sancılar içinde bırakan tarif edilmesi zor iki his. çünkü ne yapılırsa yapılsın dolmayacak bir his. asla tatmin olmayacak bir eksiklik, daima arayan bir boşluk... daima yerine bir şey konmaya çalışılan derinlik. her defasında tam buldum denilen ama sonra tekrar karanlığa çeken o dipsiz kuyu.
kuyu... kuyuyu doldurmak...
bazen bir maddeyle, bazen şehvet peşinde savrulmakla...
bazen tıkanırcasına yemekle, bazen kustuklarına bakmakla...
bazen hergünkü arkadaşlıklarla, bazen tek başınalıkla...
bazen başkaların sesiyle dolu derin sessizlikle, bazen sessiz kalmamak için arkadan ses açmakla...
bazen hareketten bitap düşmüş yaşamla, bazen ölü gibi hayatla...
bazen hasretle, kıskançlıkla, bazen tanrısal iyilikle...
bazen aşırı yetişkinlik masalıyla, bazen hiç büyümeyen çocuklukla...
bazen sevgiyi görememekle, bazen sevilmeye tahammülsüzlükle...
bazen yoklukla, bazen varlıkla,
bazen şuh bir kahkahayla, bazen durdurlamayan gözyaşıyla...
bazen sütle, bazen mamayla...
bazen memeyle, bazen biberonla...
bazen anneyle, bazen babayla...
bazen sevgiliyle, bazen kendilikle....
bazen aşkla, bazen zehirle...
her zaman başka'yla, nadiren arzunla...